برچسب » غائب حاضر 97
ایمان به غیب
گاهی کلامی از بزرگی به‌قدری به انسان آرامش می‌دهد که شاید اهل نسل آخرالزمانی بودن و مهلکه‌ها و پرتگاه‌ها و فتنه‌های آخِرالزمانی را از یاد ببرید و انگیزه‌ی خلیفه الهی و انسان کامل شدن را در او دوچندان نماید و چه کلامی بالاتر از کلام رسول خوبی‌ها که با شگفتی تمام به وصی‌اش فرمود: یَا […]
۳۱۳ ستاره
سلام بر تو ای سرچشمه‌ی زندگی! سلام بر تو، ای بهار عالمیان! و سلام بر تو ای رونق و چشم‌روشنی روزگار! عالم می‌داند که برای آمدن او، باید حلقه ۳۱۳ ستاره برای طواف ماه نیمه شعبان، کامل باشد و باید اضطراری برای مردم روزگار باشد که فرق با او و بی او بودن را بدانند؛ […]
امانت خدا در دنیا
او همان نور است و هر چه از او فاصله بگیرد به همان تعداد قدم به سمت پرتگاه نیستی برمی‌دارد؛ خداوند به آسمان‌ها و زمین نگریست و آن‌کسی را نزدیک‌ترینِ خود قرارداد که از هر آلودگی پاک و وجودی سرشار از صفا داشت؛ آنگاه او را به‌سوی خودش هدایت کرد و نامش را «مهدی» گذاشت؛ […]
تطهیر زمین
دشمنان امامت، دنیا را مانند قفسی قفل‌زده، قلعه‌ای برای گیر انداختن و چون نشانه‌ای برای به نشان نشاندن تیرهای آلوده خود قرار داده‌اند؛ پس چنان نابودشان کن که اثری از وجودشان بر جا نماند؛ اثری که جهان هر چه می‌نالد از بوی خبیث وجود آن‌هاست؛ هر جا که رفته‌اند اسمی از خود بر درودیوار شهر […]
امام عصر (عج)، واسطه دریافت روزی
وقتی‌که برخی از فرازهای دعا را با تفکر می‌خوانیم، چشمه‌هایی ناب از معارف در قلب ما ایجاد می‌شود؛ شما از خدا نمی‌خواهید که به من توجه کن و از من راضی باش؛ بلکه می‌گویید که خدایا کمک کن تا وجود نازنین امام زمان (عجل الله فرجه) از ما راضی شود، با گریه می‌گویید: خدایا! با […]
پایان انتظار
کی برسد که صدای کاروان مژده آمدنت را به یعقوب برساند؟ کی برسد که بوی پیرهنت دوای درد بی‌درمان چشمان بیمار او شود؟ فقط بوی توست که می‌تواند پدر را آرام کند؛ او با بوی تو خوب آشناست؛ سال‌ها انتظار و شب‌نشینی، سال‌ها انتظار و روزگردی، بویت را از مشام او نبرده! مگر می‌شود بوی […]
ظهور و آمادگی
او نوری است که قرار است پس از شب‌های دوری و انتظار بازگردد؛ امّا چشم‌ها روزی او را خواهند دید که قدر او را بشناسند، بدانند که سال‌های سال است در نبود او چه چیزها که از دست نداده‌اند! بدانند که عمری در جهل و گمراهی به سر می‌بردند و الآن وقت آن رسیده که […]
حادثه‌ای نزدیک
زمین دیری است که از ظلمت خود در آه و ناله است. بذر تاریکی از روزی در او پاشیده شد که شیطان به همراه آدم پا بر او گذاشت؛ بی‌شک زمین آرزو دارد تسبیح خود را آشکار نماید، امّا تا زمانی که آلودگی بر آب جاری باقی است، او چگونه می‌تواند درخشش خود را نشان […]
اضطرار امام صادق (ع) به امام زمان (عج)
صاحب عالم، هر سمی را تبدیل به رایحه دل‌انگیز ظهور کرده؛ همان رایحه‌ای که جد او امام صادق (علیه‌السلام) بالباسی کهنه و بدون یقه، بر ریگ‌های خشن، با صدای «مولای من!» بر زبان می‌آورد و چون مصیبت دیدگان، اشک از مشک چشمان مبارکش بر زمین می‌ریخت؛ او می‌آید، ولی اگر اضطراری باشد؛ «تا کی؟…» به […]
ماه کنعانی
او معصوم است؛ معصوم از هر آنچه در دیار دوست جایش نیست؛ از هر آنچه یار نمی‌پسندد؛ از همه صداهایی که صدای آشنا را غریب می‌کند؛ همه نقشه‌هایی که نقش سازنده را بی نقش می‌بیند و از هر سخنی که زمزمه «چه خوش است با تو بودن…» را از زبان می‌اندازد. ماه کنعانی جهان، از […]