پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: کلُّ مَنْ بَکی مِنْهُمْ عَلَی مُصَابِ اَلْحُسَینِ أَخَذْنَا بِیدِهِ وَ أَدْخَلْنَاهُ اَلْجَنَّهَ یا فَاطِمَهُ کلُّ عَینٍ بَاکیهٌ یوْمَ اَلْقِیامَهِ إِلاَّ عَینٌ بَکتْ عَلَی مُصَابِ اَلْحُسَینِ فَإِنَّهَا ضاحِکهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ بِنَعِیمِ اَلْجَنَّهِ. فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، […]
امام صادق (علیه السلام): قَال لِی اَبی: یَا جَعفَر! اَوقِف لِی مِن مِنالِی کَذا وُ کَذا اَلنَوادِب تَندُبنی عَشَر سِنین بِمِنی اَیَّام مِنِی. پدرم امام باقر(ع) به من فرمود: ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدت ده سال در «منا» در ایام حج، بر من نوحه خوانی و […]
امام صادق (علیه السلام) أَبِی هَارُونَ اَلْمَکفُوفِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلاَمُ فَقَالَ (أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیهِ السَّلاَمُ) لِی أَنْشِدْنِی فَأَنْشَدْتُهُ فَقَالَ لاَ کمَا تُنْشِدُونَ وَ کمَا تُرْثِیهِ عِنْدَ قَبْرِهِ. ابوهارون مکفوف می گوید: خدمت حضرت صادق (ع) رسیدم. امام به من فرمود: «برایم شعر بخوان». پس برایش اشعاری خواندم. فرمود: این […]
امام صادق (علیه السلام): قَالَ مَا مِنْ أَحَدٍ قَالَ فِی اَلْحُسَینِ شِعْراً فَبَکی وَ أَبْکی بِهِ إِلاَّ أَوْجَبَ اَللَّهُ لَهُ اَلْجَنَّهَ وَ غَفَرَ لَهُ. امام صادق (ع) به جعفر بن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین (ع) شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او […]
امام علی علیه السلام: هَذَا…وَ مُنَاخُ رِکابٍ وَ مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ لاَ یسْبِقُهُمْ مَنْ کانَ قَبْلَهُمْ وَ لاَ یلْحَقُهُمْ مَنْ بَعْدَهُمْ. حضرت علی علیه السلام روزی گذرش از کربلا افتاد و فرمود: اینجا (کربلا) قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدان است شهیدانی که نه شهدای گذشته و نه شهدای آینده به پای آنها نمی رسند. منبع: […]
امام رضا (علیه السلام): کانَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَهُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ و یَقُولُ هُوَ الیَومُ الَّذی قُتِلَ فیهِ الحُسَینُ صلی اللهُ علیه. هر گاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم […]
امام هادی (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَیْرا إِذَا عُوتِبَ قَبِلَ. اگر خداوند خیر بنده ای را بخواهد، [او را حالتی عطا می کند که] هرگاه از او عذر خواسته شد، می پذیرد. منبع: مستدرک الوسائل، جلد ۸، صفحه ۳۲۹.
امام صادق (علیه السلام): لَا یَمحَضُ رَجُلٌ الإِیمانَ بِاللّه حَتّی یَکونَ اللّه أحَبَّ إلَیهِ مِن نَفسِهِ وَ أبیهِ وَ اُمِّهِ وُ وُلدِهِ وَ أهلِهِ وَ مالِهِ و مِنَ النّاسِ کُلِّهِم. ایمانِ کسی برای خدا خالص نمی شود، مگر آن که خداوند، نزدش از خودش، پدرش، مادرش، فرزندانش، خانواده اش، اموالش و همه مردم، محبوب تر […]
امام علی علیه السلام: الجُنُوُد بِإذنِ اللّه حُصُونُ الرَّعیهِ وَ زَینُ الوُلاهِ وَ عِزُّالدِّینِ وَ سُبُلُ الأَمنِ وَ لَیسَ تَقُومُ الرَّعِیهُ إلاّ بِهِم؛ سربازان، به اذن خداوند، دژ مردم، زینت زمامداران، مایه عزّت دین و امنیت اند و کار شهروندان، جز به آنان استوار نمی شود. منبع: نهج البلاغه، نامه ۵۳.
امام کاظم علیه السلام: الْمُؤْمِنُ مِثْلُ کفَّتَی الْمِیزَانِ کلَّمَا زِیدَ فِی إِیمَانِهِ زِیدَ فِی بَلَائِهِ. مؤمن همانند دو کفه ترازوست؛ هر چه ایمانش فزونی یابد، بلایش نیز بیشتر شود. بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۳۲۰.