برچسب » حدیثی از امام سجاد (علیه السلام)
ناتوانی از توصیف عظمت الهی
امام سجاد علیه السلام: لَوِ اجْتَمَعَ أهْلُ السّماء وَ الاْرْضِ أنْ یَصِفُوا اللّهَ بِِعَظَمَتِهِ لَمْ یَقْدِرُوا. چنانچه تمامی اهل آسمان و زمین گِرد هم آیند و بخواهند خداوند متعال را در جهت عظمت و جلال توصیف و تعریف کنند، قادر نخواهند بود. منبع: اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۱۰۲.
خون دل خوردن دنیای زودگذر و فراموش کنندگان آخرت
امام سجاد علیه السلام: عَجَباً کُلّ الْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدارِِ الْفَناء وَ تَرَکِ دارَالْبَقاء. بسیار عجیب است از کسانی که برای این دنیای زودگذر و فانی کار می کنند و خون دل می خورند ولی آخرت را که باقی و ابدی است رها و فراموش کرده اند. منبع: بحارالانوار، جلد ۷۳، صفحه ۱۲۷.
تسلیم محض اهل بیت (ع)، راه رسیدن به دین واقعی
امام سجاد علیه السلام: إنَّ دینَ اللّهِ لَا یُصابُ بِالْعُقُولِ النّاقِصَهِ، وَ الاَّْرأ الْباطِلَهِ، وَ الْمَقاییسِ الْفاسِدَهِ، وَ لَای ُصابُ إلاّ بِالتَّسْلیمِ، فَمَنْ سَلَّمَ لَنا سَلِمَ، و مَنِ اهْتَدی بِنا هُدِی، وَ مَنْ دانَ بِالْقِیاسِ وَ الرَّأی هَلَک. به وسیله عقل ناقص و نظریه های باطل، و قیاس های فاسد و بی اساس نمی توان […]
خریدن بهشت با کمک به برادر مؤمن
امام سجاد علیه السلام: مَنْ أطْعَمَ مُؤمناً مِنْ جُوعٍ أطْعَمَهُ اللّهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّهِ، وَ مَنْ سَقی مُؤمناً مِنْ ظَمَأ سَقاهُ اللّهُ مِنَ الرَّحیقِ الْمَخْتُومِ، وَ مَنْ کسا مُؤمناً کساهُ اللّهُ مِنَ الثّیابِ الْخُضْرِ. هر کس مؤمن گرسنه ای را طعام دهد خداوند او را از میوه های بهشت اطعام می نماید، و هر که […]
چشم پوشی و قطع طمع از زندگی و اموال دیگران
امام سجاد علیه السلام: رَأیْتُ الْخَیْرَ کلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِی قَطْعِ الطَّمَعِ عَمّا فِی أیْدِی النّاسِ. تمام خیرات و خوبی های دنیا و آخرت را در چشم پوشی و قطع طَمَع از زندگی و اموال دیگران می بینم. منبع: اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۳۲۰.
در پِی آخرت باش!
امام سجاد علیه السلام: مَا تَعِبَ أوْلِیاء اللّهُ فِی الدُّنْیا لِلدُّنْیا، بَلْ تَعِبُوا فِی الدُّنْیا لِلاّْخِرَهِ. دوستان و اولیاء خدا در فعالیّت های دنیوی خود را برای دنیا به زحمت نمی اندازند و خود را خسته نمی کنند بلکه برای آخرت زحمت می کشند. منبع: بحارالانوار، جلد ۷۳، صفحه ۹۲.
من علی فرزند حسینم
امام سجاد علیه السلام أَناَ اِبنُ اَلمَذبُوح بِشَطّ الفُرات مِن غَیرِ ذَحلٍ وَ لَا تُرات، أَنا اِبنُ مَن اِنتَهَکَ حَریمُه، وَ اِستَلَبَ نَعیمُه، وَ اِنتَهِبَ مَاله، وَ سُبِیَ عِیالُه. من علی فرزند حسین هستم که او را در کنار فرات (با کامی خشکیده و عطشناک) بدون هیچ گناهی، از دم شمشیر گذراندند، من فرزند آن […]