خداوند متعال به حضرت شعیب (علیه السلام) وحی کرد که صد هزار تن از قوم تو را عذاب خواهم کرد، چهل هزار از بدان و شصت هزار نفر از نیکان و خوبان امتت؟ شعیب (علیه السلام) گفت: پروردگارا! اشرار درست، اخیار چرا؟ خدواند بزرگ به او وحی کرد: چون با اهل معاصی سازگاری کردند و برای خشم من خشم نگرفتند”داهنوا اهل المعاصی و لم یغضبوا لغضبی”(۱).
امر به معروف و نهی از منکر در نزد خداوند متعال بسیار سودمند تر هست، چرا که در کلام الله مجید در معرفی بهترن امّت می فرمایند: کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ(۲)، امتی که امر به معروف کند و نهی از منکر بهترین امت برای پروردگار است، یعنی اگر امتی بخواهد بهترین باشد، باید امر به معروف و نهی از منکر کند.
در برهه ای از زمان هیچ کس علاقهای به امر به معروف و نهی از منکر نخواهد شد، عاقبت این عدم امر به معروف و نهی از منکر نیز خروج از جرگه بهترین امت بودن هست، یعنی مبغوض خدا بودند.
حذیفه گوید: زمانی آید که مردار یک الاغ برای مردم آسانتر و بهتر است، از وجود یک مؤمنی که ایشان را امر به معروف و نهی از منکر نماید(۳).
[divide icon=”square” width=”medium” color=”#”]
پی نوشت:
۱) حدیثی از امام محمد باقر (علیه السلام)، الحیاه، با ترجمه احمد آرام، جلد ۱، صفحه ۴۱۵.
۲) آل عمران، آیه ۱۱۰.
۳) ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، جلد ۴، صفحه ۱۹۴.
ثبت دیدگاه