عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
گُل جسموه قان پرده دی قارداش باجون ئولسون
ایلوبدی حسین نوک سِنان نحریوی منحور
نه دفن ایلین وار سنی، نه غسل و نه کافور
گون تک یارالی باشون اولوب نیزه ده مشهور
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
آخدوقجا گوزومدن دیوری گوزیاشیم ایوای
درد و غمه توش اولدی بلالی باشیم ایوای
وردیم بودی ایوای یارالی قارداشیم ایوای
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
حیراندی حسین اهل سماوات بو صبره
کیم سن کیمی قارداش دوزَر آیا بیله جبره
بیر کیمسه تاپولمور که جنازون قایوا قبره
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
آت دیرناقی پامال ایلیوب سینه وی قارداش
جسمونده چکوب نقش فنا فی الَلهی قارداش
بو حاله نجه صبر ایلیوم بس منِ کُل باش
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
بیر قطعه یارالی بدنون صاف یری یوخدور
باشدان باشا آماج دم نیزه و اوخدور
بو قطعه به قطعه بدنون یاره سی چوخدور
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
چوخ ظلم ایلیوبدور سنه بو فرقه ی اعدا
بیر ظلم آنام اوغلی منی چوخ یاندورور امّا
دروت مین یارالی کوینگیوی کیم سویوب آیا
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
ئولسون باجون، آیا بو نجه حالیدی سنده
نه اَل، نه لباسون، نه باشون واردی بدنده
بو درده نجه طاقت و آرام اولی منده
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
معشوقیله لازمدور اولا عاشقی یک رنگ
آق زلفیمی منده بویارام قانیله دل تنگ
ای شاه سنه ایستی قوم اوستی اولوب اورنگ
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
بس که وورولوب نیزه ایدوب جسمیوی گُل گُل
سینونده چاتوب باش باشا اوخ، چون گُل و سنبل
بو غصّه اولوبدور منِ بیچاریه مشکل
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
چوخ ایستیدور آتلار قویا بُلمور یره دیرناق
سن قالموسان عریان یارالی، باشیمه توپراق
شام اهلی ایدوب جسمیوی قرآن کیمی اوراق
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
یاز نوحه «حسینی» بو غمه آغلا ئولونجه
عمرون یتیشوب باشه اجل پیکی گَلینجه
بیرده بو سوزی قارداشا یاز باجی دلینجه
عریان بدنون یرده دی قارداش باجون ئولسون
شاعر: سعدی زمان
ثبت دیدگاه