در مورد مراقبت جسمی از بیمار و حتی افراد سالم در متون اسلامی بسیار سفارش شده است.
آثار ارزنده پرستاری از بیمار به طور شفاف در این گفتار رسول گرامی اسلام مشخص شده است: «من اعان ضعیفا فی بدنه علی امره، اعانه الله علی امره و نصب له فی القیامه ملائکه یعینونه علی قطع تلک الاهوال و عبور تلک الخنادق من النار، حتی لا یصیبه من دخانها و علی سمومها و علی عبور الصراط الی الجنه سالما امنا؛[۱] هر کس انسانی را که ناتوانی جسمی دارد، یاری کند، خداوند، او را در کارها یاری می دهد و در قیامت، فرشتگانی را میگمارد تا او را در پیمودن مسیر هولناک قیامت و عبور از گودال هایی که از سموم آن آسیب نبیند و بر عبور از صراط به سوی بهشت با سلامت و امنیت کامل یاری دهند.»
امام صادق علیه السلام: «المؤمن فی تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائره بالسهر و الحمی»[۲]؛ مؤمنان در احسان و نیکی به یکدیگر ومهرورزیدن و مهربانی به هم، مانند پیکری هستند که هرگاه عضوی از آن به دردآید،اعضای دیگر نیز به بی خوابی و تب با اوهمدردی می کنند.
در جامعه اسلامی، افراد نسبت به یکدیگرنباید و نمی توانند بی تفاوت باشند، وپایه واساس زندگی بر محبت و رسیدگی به یکدیگرمی باشد، به خصوص نسبت به سالمندان یابیماران این تعهد و احسان باید صورت پذیرد.
پرستاری از دیدگاه ائمه علیهم السلام
در موقعیت های متفاوت پیامبر و ائمه گرامی علیهم السلام رهنمودهای فراوانی در این امرارائه فرموده اند. از جمله سخنانی که پیامبرصلی الله علیه وآله در آخرین روزهای عمربابرکتشان در مسجد مدینه فرمودند: چنین است: «من قام علی مریض یوما و لیله بعثه الله مع ابراهیم الخلیل علیه السلام فجاز علی الصراط کالبرق اللامع و من سعی لمریض فی حاجه فقضاها خرج من ذنوبه کیوم ولدته امه »[۳]
کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را باابراهیم خلیل علیه السلام محشور می کند، پس هم چون درخشش برقی از صراط عبور می کند وکسی که در برطرف کردن نیازهای مریض تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهانش پاک می گردد.
این رهنمودها نشانگر اهمیت رسول گرامی صلی الله علیه وآله بر پرستاری بوده و تاکید ایشان رابر همیاری در جامعه نشان می دهد.
امام صادق علیه السلام عن رسول الله صلی الله علیه وآله: «من سعی لمریض فی حاجه قضاها اولم یقضهاخرج من ذنوبه کیوم ولدته امه…»[۴]؛ کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیازاو برآورده شود یا نه همانندروزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می گردد.
علاوه براهمیت موضوع تاکید بر عمل انجام شده توسط پرستار دارد که مهم نیست و عمل است حال خواه منجر به نتیجه دلخواه گردد یا خیر، و شرط پاداش پرستار را منوط به بهبودی نیاروده و با ایجاد انگیزه بسیار راسخ در این امر به پرستاری تشویق می فرمایند.
پی نوشت ها:
[۱] بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۲۱
[۲] بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۷۴٫
[۳] همان، ج ۷۶، ص ۳۶۸٫
[۴] همان، ج ۸۱، ص ۲۱۷٫
ثبت دیدگاه