روزی مالک اشتر در حالی‌که لباس‌های فاخر به تن کرده بود از میان بازار گذشت. یک نفر بازاری که مالک را نمی‌شناخت به او جسارت کرد امّا مالک متعرض او نشد و از آنجا گذشت. پس از آن مرد بی‌ادب مالک را شناخت و از کرده خود به ترس و وحشت افتاد و گفت: مادرم به عزایم بنشیند که من مالک را نشناختم.آن‌گاه به دنبال او رفت تا عذرخواهی کند، و وی را در مسجد یافت که نماز می‌گزارد. پس از نماز نزدیک مالک رفت و از او عذرخواهی نمود.
مالک گفت: واللَّه! من به داخل مسجد نیامدم مگر آن که برایت طلب مغفرت کنم(۱).
عفو و بخشش موهبتی بزرگ برای انسان هست، اگر انسان اهل گذشت و عفو باشد زندگی اش رنگ صفا و صمیمت می گیرید ولی اگر اهل کینه توزی و انتقام جویی باشد، نفرت و دشمنی در زندگی اش حاکم خواهد شد، گذشت روش بزرگمردان روزگار هست، با آنکه برای انجام کاری قدرت دارند ولی می بخشند، ما نیز سعی کنیم در زندگی اهل گذشت و عفو باشیم.
مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می فرمایند: العَفْوُ زَینُ القُدرَهِ(۲)؛ عفو زینت قدرت است.
پی نوشت ها:
۱. منتخب التواریخ، صفحه ۱۳۷.
۲. غررالحکم، صفحه ۷۷۳.
ثبت دیدگاه