وقتی ظلمی متوجه شخصی می‌گردد، در پی احقاق حق خواهد بود و اگر مأمور به صبر باشد، قطعاً او نیز منتظر خواهد بود تا روزی که: جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا. (۱)
و علی (علیه‌السلام) مظلوم شد، نه یک روز، نه یک سال، نه یک‌عمر، بلکه به طول تاریخ …
و قرن‌هاست او نیز منتظر احقاق حق و عدالت است؛ حقی که غصب شد و حقیقتی که مظلوم ماند؛ و چه حالی داشت مظلوم تاریخ که بر فراز منبر مسجد کوفه فرمود: لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَبْعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنِّی (۲): اگر از دنیا بیش از یک روز باقی نماند، خداوند آن روز را چنان طولانی خواهد کرد تا اینکه مردی از خاندانم برانگیخته شود.
آری…
اولین ولی الهی نیز، وعده‌ی حضور آخرین ذخیره‌ی الهی را داده است تا همه بدانند: إِنَّ اللّه مَعَ الصَّابِرِینَ. (۳)
پی‌نوشت:
۱) سوره الاسرء، آیه ۸۱.
۲) کمال‌الدین و تمام النعمه، جلد ۱، صفحه ۳۱۷، سنن ابی داود، جلد ۴.
۳) بقره، آیه ۱۵۳.
ثبت دیدگاه