فرض کنید کسی می‌خواهد خانه‌اش را اجاره دهد؛ این شخص نمی‌تواند این خانه واحد را هم‌زمان به دو نفر اجاره دهد؛ حکایت انسان و محبتش نیز چنین است؛ قلب که کانون محبت است، یا جای محبت خدا و اولیاءالله است و یا جای شیطان و عدو الله؛ نمی‌شود که هم خدا را دوست داشت و هم دشمن خدا را؛ به‌قول‌معروف: «یا خدا؛ یا خرما»!
هرچقدر معرفت انسان بالاتر رود، این مسئله ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کند؛ به‌طوری انسان عارف، قلب خود را نه‌تنها از شیطان و دشمن خدا تهی می‌کند، بلکه از هر آنچه او را از یاد خدا بازمی‌دارد دل می‌کند.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فی جَوْفِه (۱): خدا برای یک نفر، دو قلب در درونش قرار نداده.
پی نوشت:
۱) احزاب، آیه ۴.
ثبت دیدگاه