اشک، سرفصل محبت و مودت است و برخاسته از عشقى است که خداوند در دل‌ها قرار داده که نسبت به حسین بن على علیه‌السلام مجذوب می‌شود.
به فرموده رسول خدا صلی‌الله علیه وآله و سلم: ان لقتل الحسین حراره فى قلوب المؤمنین لاتبرد ابداً (۱): براى شهادت حسین علیه‌السلام حرارت و گرمایى در دل‌های مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
کدام عاشق در این ره در بلا نیست؟ کدامین دل شما را مبتلا نیست؟ اگر در سوگتان شد دیده نمناک اگر از عشقتان دل گشت غمناک گواه عشق ما این دیده و دل رساند «اشک» و «غم» ما را به منزل کنون ماییم و درد داغدارى کنون ماییم و اشک و سوگوارى هنوز اشک عزا پیوسته جارى است رواق چشممان آیینه‌کاری است غدیر ما محرم دارد امروز محرم، بذر غم می‌کارد امروز؛ (۲) امروز هم اشک و گریه، رابط ما با حسین است و ما با شور اشک‌هایمان، سر سفره محبت سیدالشهدا نشسته‌ایم و نمک‌پرورده اباعبدالله هستیم؛ ازاین‌رو، این مهر با شیر مادر در جان ما واردشده و باجان هم به در می‌شود.
پی‌نوشت:
۱) جامع احادیث الشیعه، جلد ۱۲، صفحه ۵۵۶.
۲) از مثنوى «اهل‌بیت آفتاب».
ثبت دیدگاه