وقتى امیرالمومنین علیه السلام بسوى بصره حرکت مى کرد در میان راه در ربذه فرود آمد. مردى از قبیله محارب به خدمت او به مشرف شد و عرض کرد: یاامیرالمومنین! من از قبیله خود غرامتى را به عهده گرفتم اما از عده اى از آنها که تقاضاى کمک مى کنم از فقر و تنگدستى سخن مى گویند.
اى امیر مومنان ! به آنها امر فرما که کمک کنند آنها را وادار به یارى من نما.
حضرت فرمود: آنها کجا هستند؟
عرض کرد: گروهى از آنها هستند که مشاهده مى کنى . حضرت مرکب خود را بسرعت بسوى آنها رسید و سلام کرد، سپس پرسید چرا فامیل خود را یارى نمى کنید؟
آنها نیز او شکایت کردند.
علیه السلام فرمود: هر کس باید با فامیل خود پیوند داشته باشد. اقوام به کمک و یارى رساندن به یکدیگر سزاورترند تا اگر مشکلى براى هر یک از اقوام آنها پیش آمد و وضع آنها ناگوار شد به یکدیگر یارى دهند که کمک کاران و کسانى که پیوند فامیلى را حفظ مى کنند از اجر الهى برخوردارند و آنها که قطع رابطه کرده به یکدیگر پشت مى کنند سنگین بارند. آنگاه مرکب خود را حرکت داد.
منبع:
حجه البیضاء، ج ۴، ص ۱۹۲٫
ثبت دیدگاه