حوادث تلخی که کرونا ویروس برای سلامتی افراد جامعه رقم زده و متأسفانه در برخی موارد منجر به فوت تعدادی از هموطنان عزیزمان شده و هنوز هم هراس از آن، بهداشت روانی و سلامتی را تهدید می کند، فرصت مناسبی برای شبهه سازان ایجاد کرد تا با بهره برداری از این تهدید و هراس، باورهایی مثل شفا و پناهگاه بودن امامزادگان را مورد هجوم قرارداده و مدام پرسش پشت سّر پرسش، که چرا پیشوایانتان شفا نمی دهند؟ چرا امامزادگان برایتان کاری انجام نمی دهند؟
واقعیت این است که برای یک دشمن اعتقادی، طرح این گونه پرسش ها همیشه راحت ترین راه ایجاد چالش برای دینداران بوده است و دم دست ترین راه ممکن می باشد. می پرسید چرا؟ به این دلیل که طرح این پرسش ها قابلیت تکرار و بهره برداری در هر حادثه ناگوار را در خود داشته و شبهه سازان می توانند پرسش های خود را مثل ژِله، از این رخداد تلخ به آن حادثه ناگوار، سُر داده و تکرار پشت سّر تکرار تا بی نهایت.
بگذارید به صدر اسلام سری بزنیم؛ مسلمانان در جنگ اُحُد شکست می خورند و مشرکین مستانه فریاد می زنند پس خدای شما کجاست؟ چرا به فریادتان نمی رسد؟ پس آن خدایی که می گفتید کجاست تا بیاید و یاریتان رساند؟
و یا مثالی قابل تکرار در هر دوره ای را مرور کنیم و آن اینکه؛ فردی از اعضای خانواده مریضی صعب العلاجی داشته و نزدیکان او هرچه دعا کردند، شفایی رخ نداده و تلاش تیم پزشکی نیز حاصلی به دنبال نداشته و مریض به در نهایت از دنیا می رود.
شبهه افکنان فرصت طلب، بدون توجه به حال نامساعد و آلام روحی ایشان، مثل اجل معلّق از راه رسیده و شُبهه پُشتِ سَرِ شُبهه که چرا خدا جوابتان را نداد؟ چرا دعایتان مستجاب نشد؟ پس چرا خدا شفا نداد؟ چرا؟ حالا انگار قرار بوده مسلمانان با هر بی انضباطی و نافرمانی از فرمانده، پیروز تمامی جنگ ها شده و یا تمام اقوام و خویشان آدم از حضرت آدم تا روز آخر دنیا، قِبراق و سرحال، و فقط با کمی چاشنی نیایش و دعا، خوش و خرّم، اَیّام بکامشان عسل باشد.
حالا روی همین فرمول ساده، هر حادثه تلخی برای فرد و یا جامعه دینی رخ بدهد، هر شُبهه سازی می تواند بپرسد؛ پس چی شد؟ پس چرا نشد؟ پس خدای شما کو؟
بله، خداباوران از این طعنه ها زیاد شنیده اند و باز هم خواهند شنید. همیشه کینه توزان با دین خدا و دین باوران در ستیز و دشمنی بوده اند.
ثبت دیدگاه