قرآن، مهجور مظلوم

اشتباه نشود! منظور من آن نیست که ما قرآن می‌خوانیم ولی به آن عمل نمی‌کنیم؛ منظور من آن است که ما حتی قرائت هم نمی‌کنیم! یعنی معجزه‌ی حضرت محمد صلی‌الله علیه وآله وسلم آن‌قدر میان ما مهجور شده است که حتی به خود زحمت خواندن آن را هم نمی‌دهیم؛ اما واقعاً برای حل این مشکل چه باید کرد؟

پیش از هر چیز باید بگویم در این نوشتار کوتاه، تلاوت به‌مثابه راهی برای انس بیشتر با قرآن در نظر گرفته‌شده است؛ یعنی تلاوت صِرف، هدف نیست و تنها آن را مقدمه‌ای برای تأمّل و عمل دانسته‌ام؛ به نظر می‌رسد جلسات قرآن و برنامه‌های قرآنی مرسوم آن‌قدر جذابیت نداشته است که بتواند با رقبای سایبری و مجازی‌اش پنجه در پنجه شود و جوانان را به خود جلب کند؛ یعنی متأسفانه کماکان عمده‌ی جوانان، بازی‌های اینترنتی و تفریحات سایبری را بر تلاوت و تدبر در کلام‌الله ترجیح می‌دهند؛ بنابراین لازم است در این زمینه طرحی نو دراندازیم.

نویسنده معتقد است نقطه‌ی ضعف ما در فعالیت‌های فرهنگی – قرآنی، عدم توجه به معارف این کتاب و اکتفا به صوت و لحن و تواشیح بوده است! یعنی به‌جای آن‌که بکوشیم معارف و معانی بلند و عمیق کتاب خدا را برای جوانان بیان کنیم، همه‌ی توان و تلاشمان را معطوف پخش محافل تلاوت و جلسات قرائت حرفه‌ای کرده‌ایم! طبیعی است که بیشتر جوانان نه‌تنها این موضوع را جذاب نمی‌دانند بلکه دغدغه‌اش را هم ندارند.

بنابراین ما سه‌گام مهم در پیش داریم: نخست آن‌که دغدغه‌ی جوان امروز را بشناسیم و سپس بکوشیم پاسخی درخور و شایسته به آن دغدغه‌ها را از کتاب مجید بجوییم و در گام آخر، آن پاسخ را با زبان متعارف و قابل‌فهم به آنان ارائه دهیم و نکته‌ی قابل‌تأمل آن‌که ما در هر سه مورد ضعیف عمل کرده‌ایم؛ یعنی نه شناخت درست و دقیقی از جوان مدرن نداریم و نه پاسخ و پیشنهاد قرآن به چنین جوانی را نمی‌شناسیم و نه در صورت شناخت می‌توانیم چنین پاسخی را با زبان مناسب، بازگو کنیم!