عموماً انسان‌ها اگر به کاری نیاز داشته باشند و بعد نسبت به آن آگاهی پیدا کنند، دیگر نیازشان به آن برطرف می‌شود؛ مثل خیلی از کارهایی که در زندگی نیاز داریم و آگاهی به آن پیدا می‌کنیم و تمام می‌شود؛ اما شناخت خدا این‌گونه نیست؛ اگر یک‌بار در خانه‌اش رفتی و کارت را راه انداخت، تازه میل پیدا می‌کنی بیشتر بشناسیش؛ کافیه درست در خانه‌اش بری، آن‌وقت می‌فهمی امام حسین علیه‌السلام چرا خدا این‌جوری می‌خواند: الهی اَنَا الفقیر فِی غِنای فَکَیف لا اَکون فقیراً فِی فَقری (۱): خدایا! من چنانم که در حال توانگری هم فقیرم، پس چگونه در حال تهیدستی‌ام فقیر نباشم.
پی‌نوشت:
۱) اقبال الاعمال، (فرازی از دعای عرفه)، جلد ۱، صفحه ۳۴۸.
ثبت دیدگاه