در روز قیامت مؤمنین و بهشتیان از روی چهره‌هایشان قابل‌تشخیص هستند؛ همچنان که می‌فرماید: یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ (۱): مجرمان از قیافه‌هایشان شناخته می‌شوند؛ و نیز می‌فرماید: وَ عَلَى الْأَعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسیماهُمْ (۲): بر اعراف مردانى قرار دارند که هر یک از جهنمیان و دوزخیان را در جایگاه خود می‌بینند و از سیمایشان آن‌ها را می‌شناسند. (۳)
اما علامت مؤمنان و بهشتیان این است که قیافه‌هایی گشاده‌رو، خندان و مسرور دارند: وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ ضاحِکَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ (۴)؛ و نشانه کافران، مجرمان و جهنمیان این است که چهره‌هایی غبارآلود و کدر خواهند داشت: وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْها غَبَرَهٌ تَرْهَقُها قَتَرَهٌ أُولئِکَ هُمُ الْکَفَرَهُ الْفَجَرَهُ. (۵)
پی‌نوشت:
۱) الرحمن، آیه ۴۱.
۲) الأعراف، آیه ۴۶.
۳) تفسیر نمونه، جلد ۶، صفحه ۱۸۵.
۴) عبس، آیه ۳۸ و ۳۹.
۵) عبس، آیه ۴۰ تا ۴۲.
ثبت دیدگاه