در روزهای گذشته به مباحث حقوق زندگی زناشویی می پردازیم، در بیان این مسائل به حقوق مشترک زن و مرد رسیدیم، که ادامه بحث را پی می گیریم.
۳-۴- تربیت فرزندان
تربیت فرزندان در یک خانواده نیازمند همیاری، همفکری و همکاری پدر و مادر هست و بدون وجود هر دوی آنان این امر با مشقت همراه خواهد بود، لذا تربیت فرزندان نیز در زمره وظایف مشترک پدر و مادر قرار دارد، پدر در این مورد مسئولیت سنگین تری را بر عهده دارد، اما نقش مادر حساس تر و سازنده تر است.
فرزند، گلی است که پدر و مادر وظیفه دارند به‌عنوان باغبان آن را پرورش دهند تا عطر دل انگیز آن فضای خانواده و جامعه را شاداب و بانشاط کند، اظهار محبّت نسبت به فرزندان، موجب گرم شدن هر چه بیشتر کانون خانواده مى شود، در روایتی از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) آمده است: المُؤمِنُ حَبیبُ اللّهِ ، ووَلَدُهُ تُحفَهُ اللّهِ ، فَمَن رَزَقَهُ اللّهُ وَلَدا فِی الإسلامِ فَلیکثِر قُبلَتَهُ(۱)، مؤمن، دوست خداست و فرزند او هدیه خدا، پس هر که خداوند در اسلام به او فرزندى روزى کرد، باید او را زیاد ببوسد.
به وضوح این مطلب روشن هست که اسلام می پسندد تا زن و مرد در تربیت فرزندانشان نقش داشته باشند، چرا که در روایت فوق تخصیص نشده که مرد فرزندش را ببوسد یا زن، زیرا خداوند این ودیعه را به هر دوی آنان اعطا کرده است، پس باید هر دو هم به او محبت بورزند و هم در تربیتش نقش بسزایی داشته باشند.
زن و مرد، هر دو موظفند در حد توانایی و مقتضای عرف زمان، مکان و موقعیت در رشد و پرورش فرزند، کوشش نمایند.
[divide color=”#”]
پی نوشت ها:
۱) دوستى در قرآن و حدیث، ص ۱۹۵.
[box type=”note” bg=”#” color=”#” border=”#” radius=”5″]
برای پیگیری تمام نوشته های این بخش اینجا را کلیک کنید.
[/box]
ثبت دیدگاه