صحنه کار و زار داغ بود؛ امام حسین(علیه‌السلام) زخم‌های عمیق و غیرقابل‌شمارشی در بدن خسته‌اش داشت، درحالی‌که جنگ تمام‌عیار بود؛ سرور و سالار شهیدان نه‌تنها احساس افسردگی نمی‌کرد؛ بلکه در روز عاشورا لحظه‌به‌لحظه چهره مبارکش شادتر و نورانی‌تر می‌شد. (۱)
علت این خوشحالی این است که مأموریتی را که داشتند، به بهترین نحو انجام دادند و یقین دارند که به‌زودی ریشه بنی‌امیه خشک می‌شود.
پی‌نوشت:
۱) هلال بن نافع می‌گوید: لَقَدْ شَغَلَنِی نُورُ وَجْهِهِ وَ جَمَالُ هَیْئَتِهِ عَنِ الْفِکْرَهِ فِی قَتْلِهِ: آن‌قدر مشغول نور صورت و چهره زیبای[امام حسین علیه‌السلام] شدم که اصلاً حواسم نبود که او را می‌کشند؛ اللهوف على قتلى الطفوف، ترجمه فهرى ،۱۲۸، نشر جهان، بخش المسلک الثانی فی وصف حال القتال و ما یقرب من تلک الحال.
ثبت دیدگاه