امام حسن علیه السلام گوید: یک شب جمعه مادرم را دیدم که در محراب عبادت ایستاد و همواره نماز مى گذارد و در رکوع و سجود بود تا شب به صبح رسید.
شنیدم که براى زنان و مردان مومن با ذکر نام آنها دعا مى کند و هر چه بیشتر براى آنها از خداوند در خواست مى کند اما براى خود دعا نمى کند.
عرض کردم: مادر! چرا براى خود دعا نمى کنى همان گونه که براى دیگران دعا مى کنى؟
فرمود: فرزندم اول همسایه بعد اهل خانه.
منبع:
کشف الغمه ، ج ۲، ۹۶ – علل الشرایع ، ج ۱، باب ۱۴۵٫
ثبت دیدگاه