فکر می‌کرد اگر درباره خانواده یا شغلش دروغ بگوید، ارزشش پیش دوستانش خیلی بالا می‌رود؛ اگر سنش را کمتر از آن چیزی که هست بگوید، بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرد؛ مشکل اینجا بود که تعریف درستی از ارزش نداشت؛ با خود می‌گفت: خواهی نشوی رسوا هم‌رنگ جماعت شو؛ اما در این مواقع هم‌رنگ شدن با جماعت، مشکلی را حل نمی‌کند؛ چون خودش درباره کار، زندگی، سن و وضعیت زندگی‌اش همه‌چیز را می‌داند. هرکسی را بتواند گول بزند، خودش را که نمی‌تواند.
اگر ارزش واقعی در زندگی خواستیم، باید باصداقت رفتار کنیم (۱) و از دروغ که منشأ هر پلیدی است، دوری‌کنیم. (۲)
پی‌نوشت:
۱) تصنیف غررالحکم و درر الکلم، صفحه ۲۱۹، حدیث ۴۳۵۸؛ امام على علیه السلام: یَکْتَسِبُ الصَّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلَاثاً حُسْنَ الثِّقَهِ بِهِ وَ الْمَحَبَّهَ لَهُ وَ الْمَهَابَهَ عَنْه: راست‌گو با راست‌گویی خود، سه چیز را به دست مىآورد: اعتماد، محبت و شکوه (در دلها).
۲) بحارالانوار (ط-بیروت) ج ۶۹، ص ۲۶۳: امام عسکرى سلام‌الله‌علیه: جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهُ الْکَذِبُ: همه پلیدی‌ها را در خانه‌ای نهادند و کلید آن، دروغ است.
ثبت دیدگاه