از زمان رحلت رسول گرامی اسلام و حتی قبل از آن جریان منفعت طلبی که هرگز دل در گرو آرمان‌های اسلام نداشته‌اند، تلاش‌های سازمانی و منسجمی را برای خروج جامعه اسلامی از نظام ولایی به‌نظام خلافتی آغاز کردند؛ مقدمه چینی برای منحرف کردن اذهان عمومی از افراد متعهد مهم‌ترین راهبرد آن‌ها برای منزوی کردن متعهدین به اسلام و در نهایت به کرسی نشاندن عناصر خود است؛ از زمان رسول گرامی اسلام که با طراحی و مهندسی خودشان ولی منصوب از طرف خداوند متعال را کنار گذشتند تا به کار گماشتن افرادی مانند معاویه به‌عنوان فرماندار شام که این رویه قوه بیشتری گرفت.
از جمله اقداماتی که امویان انجام دادند و از زمان عثمان آغاز شد، مخدوش نمودن و بی‌اعتبار کردن و تخریب چهره‌های متعهد و همفکر با اندیشه نبوی و ولایی بود. عثمان در مقابل اعتراضات ابوذر، وی را به شام تبعید کرد و پس از آن که معاویه نتوانست وی را در شام تحمل کند، عثمان ابوذر را به مدینه فراخواند و سپس به ربذه تبعید کرد؛ این رویه در زمان پیروزی انقلاب نیز، با این که انقلاب نهال نوپایی بود ادامه داشت. تخریب شخصیت‌های ممتازی مانند شهید بهشتی و تأیید افرادی همچون بنی صدر از نمونه‌های آن است. (۱)
پی‌نوشت:
۱) مرکز تحقیقات اسلامی نمایندگی ولی فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نشر مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی ۱۳۸۶.
ثبت دیدگاه