قال الامام الحسین علیهالسلام: فَلَعَمرى مَا الامامُ اِلاّ الْعامِلُ بِالْکتابِ وَالا خِذُ بِالْقِسْطِ
امر حکومت و سرپرستی جامعه در همه جوامع بشری مورد قبول است. اینکه عده‌ای که دارای قدرت تصمیم گیری و تدبیر امور کلان جامعه هستند در رأس امور قرار بگیرند، تنظیم قوانین و تدوین آن را به عمل رسانند تا جوامع بشری بتواند به حیات طبیعی خود ادامه دهد، حتی انسان‌های نخستین نیز زندگی بشری را ترجمه کرده‌اند و به قول ابن سینا انسان موجودی مدنی الطبع است؛ بنابراین حاکمان جامعه نقش اساسی در سعادت و شقاوت جامعه دارند؛ جامعه اسلامی بعد از رسول گرامی اسلام از مسیر اصلی خود منحرف می‌شود تا اینکه حکومت بنی‌امیه با برنامه ریزی‌های چهل ساله حکومت را به دست می‌گیرد و نظام اسلامی در مسیر تغییر ماهیت قرار می‌گیرد، به‌گونه‌ای که اصل بقاء دین و راهبری جامعه اسلامی به خطر می‌افتد، بنابراین امام حسین علیهالسلام برای احیا و استقرار حاکمیت الله وارد میدان می‌شود و از بدو امر امام بیعت یزید را نمی‌پذیرد و بارها در مواقع مختلف هدف خود را دفاع از کیان اسلام قلمداد می‌کند و می‌فرماید که به جان خودم قسم که حاکم اسلامی حکم نمی‌کند مگر بر اساس کتاب خدا و حکم نمی‌کند مگر به عدالت، حال چگونه با یزید فاسق و شراب خوار بیعت کنم و حکومت ستمگر او را تائید کنم. امام در جواب ولید ابن عتبه والی وقت مدینه این گونه می‌فرمایند:
اَیُّهَا اْلاَمیرُ! اِنّا اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّهِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَهِ وَمُخْتَلَفُ الْمَلائکَهِ وَ مَهْبَطُ الرَّحْمَهِ بنا فتح اللّه و بنا یَخْتِمُ وَ یَزیدُ رَجُلٌ شارِبُ الْخَمْرِ وَقاتِلُ النَّفْسِ الْمُحْتَرَمَهِ مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ وَمِثْلى لایُبایِعُ مِثْلَهُ وَلکِنْ نُصْبِحُ وَتُصْبِحُونَ وَنَنْظُرُ وَتَنْظُرُونَ اَیُّنا اَحَقُّ بِالْخِلافَهِ وَالْبَیْعَه (۱)
پی‌نوشت:
۱) برداشتی از کتاب خطبه‌های عاشورایی، چاپ معاونت فرهنگی سازمان اوقاف.
ثبت دیدگاه