وقتی بحث درباره سلامت جسم و جان می شود اولین نکته ای که نظر را به خود جلب می کند میزان خوراک است در مباحث فراوانی از عواقب پر خوری بحث می شود، وقتی این عواقب را فهمید بی اختیار فواید کم خوری نیز برای انسان مشخص می شود، آنجاست که می داند اسلام دین میانه روی هست و برای تمام اعصار بشری برنامه منظم را تدوین نموده است.
در روایات مختلفی درباره کم خوری بحث شده است، حتی در اشعار شاعران بزرگی همچون سعدی در گلستان به این مهم پرداخته شده است، شاعر پرآوزاه ایران زمین معتقد است که کم خوری باعث بروز نور معرفت در قلب انسان می شود، آنجا که می فرماید: اندورن از طعام خالی دار / تا در آن نور معرفت بینی.
افراد بسیاری که طعم ریاضت را چشیده اند یکی از اقدامات مهم شان کم خوری بود، به میزانی می خوردند که توان عبادت و ادامه زندگی را داشته باشند.
امام علی علیه السلام:
عَلَیکُم بِالقَصدِ فی المَطاعِمِ ؛ فَإِنَّهُ أبعَدُ مِنَ السَّرَفِ ، وأصَحُّ لِلبَدَنِ ، وأعوَنُ عَلَى العِبادَهِ(۱)؛ بر شما باد میانه روى در خوردن ؛ زیرا این کار ، از اسراف ، به دورتر است و بدن را سالم تر نگه مى دارد و به عبادتِ بیشتر کمک مى کند.
[divide style=”dashs” icon=”square” width=”medium” color=”#”]
پی نوشت:
۱. غرر الحکم؛ جلد ۴، صفحه ۲۹۵، حدیث ۶۱۵۳.
ثبت دیدگاه