از لحاظ فقهی که در رساله مراجع بزرگوار تقلید بیان شده است، تنها دروغ بستن به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) و جانشینان آن بزرگوار که ائمه معصومین (علیهما السلام) هستند موجب بطلان روزه می شود، ولی در بسیاری از روایات معتبر از ائمه معصومین (علیهما السلام) وارد شده است که اعمالی همچون دروغ، غیبت، ناسزا، نگاه به نامحرم و … نیز موجبات بطلان روزه را فراهم می کند، مراد از این روایات اثر معنوی و باطنی روزه هست که مؤمن و روزه دار از آنها نیز باید خودداری کند.
امام صادق (علیه السلام) در رابطه با دروغ گفتن در حال روزه فرمودند: هنگام روزه، زبانتان را از دروغ حفظ کنید(۱).
در حدیث دیگری از امام صادق (علیه السلام) وارد شده که می فرمایند: پدرم فرمودند: پیامبر خدا شنید که زنى روزه دار، کنیز خود را دشنام مى‌دهد. پس، غذایى طلب کرد و به او گفت: «بخور».
زن گفت: من روزه‌ام، اى پیامبر خدا!
حضرت فرمودند: «چگونه روزه‌اى، که کنیزت را دشنام دادى؟! روزه، تنها نخوردن غذا و نوشیدنى نیست و همانا خداوند، روزه را حجابى در برابر کار و سخن زشت قرار داده، که روزه دار با آن، روزه را افطار مى‌کند. روزه داران، چه اندکاند و گرسنگان چه بسیار!»(۲).
تنها کسانی به درجه ای از روزه داری نائل خواهند آمد که هم از لحاظ معنوی و هم از لحاظ فقهی روزه داری را رعایت نمایند، لذا سعی کنیم علاوه بر اینکه از خوردن و آشامیدن خوداری می نماییم در این ماه پر خیر برکت دوری از سایر گناهان اعم از دروغ گفتن، ناسزا و دشنام دادن، غیبت نمودن و غیبت شنیدن و خدای ناکرده تهمت زدن را تمرین نمائیم تا از لحاظ فقهی و معنوی امساک نموده و موجبات رضایت خداوند متعال را فراهم آوریم.
پی نوشت:
۱. وسائل الشیعه: جلد ۱۰، صفحه ۱۶۶.
۲. بحار الأنوار: جلد ۹۶، صفحه ۲۹۳.
ثبت دیدگاه