محمد ابن سیرین می گوید: اگر کسی ببیند که در میان جمع مردمان باد رها کرد، چنانکه دیگران صدای آنرا بشنیدند، سخنی زشت گوید که به سبب آن در میان مردم رسوا شود. اگر ببیند که باد نرم رها کرد و آواز آن را بشنیدند، تاویلش به خلاف این است.
ابراهیم کرمانی می گوید: اگر کسی ببیند که بادی رها کرد و صدای بلند و بوی ناخوشی داشت، کاری کند که مردم او را ملامت کنند و بدی او گویند. اگر ببیند که آواز داشت و بوی ناخوش نداشت، دلیل است که از کاری بی فایده جدا شود. اگر ببیند که عمدا بادی رها کرده و مردمان بر او بخندند و او خجالت کشید، معیشت او از کاری که شغل دائم او نیست تامین خواهد شد.
امام صادق (ع) می فرماید: باد رها کردن درخواب بر چهار وجه است:
۱٫ دشنام،
۲٫ بدگویی،
۳٫ کاری به ملامت،
۴٫ رسوایی.
اگر ببیند باد را عمدا” رها کرد، دلیل که آن کسی بی دین و مذهب است.
ثبت دیدگاه