امام على علیه السلام شبى تا صبح نخلستان شخصى را آبیارى کرد و در برابر، مقدارى جو دریافت نمود. وقتى جوها را به منزل برد یک سوم آن را آرد کردند و از آن غذائى تهیه نمودند. چون غذا پخته و آماده شد مسکینى آمد و در خواست کمک کرد و آنها غذا را به او دادند.
دیگر جوها را آرد کردند و از آن غذائى تهیه نمودند، در این هنگام نیز یتیمى آمد و از آنان کمک در خواست. آنها هم غذاى تهیه شده را به او دادند و از یک سوم باقیمانده غذائى مهیا کردند پس از آماده شدن غذا اسیرى آمد و در خواست کمک کرد و آنها نیز غذاى خود را به او دادند و حضرت و همسر و فرزندانش گرسنه ماندند.
خداى تعالى که از نیت پاک آنان آگاه بود و مى دانست بخاطر خدا چنین انفاقى کرده اند و به پاداش الهى امید دارند ضمن آیه اى از آنها تجلیل کرد و به آنها احسان نمود و پاداش بزرگ آخرتى داد و درباره آنها فرمود:
و یطعمون الطعام على حبه مسکینا و یتیما و اسیرا
و براى محبت به خدا به مسکین و یتیم و اسیر غذا مى دهند.
منبع:
بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۱۵۵٫
ثبت دیدگاه