با این‌که برادرخانمش نیاز داشت ولی دستش به انفاق نبود؛ گاهی هم که انفاق می‌کرد به فقرایی می‌بخشید که توی خیابون می‌دید؛ یه روز بعد از کمک به یه فقیر بهش گفتم: به نظرت این انفاق تو به فقرا کار خوبیه؟ با تعجب پرسید: چطور؟ با یه سؤال دیگه ادامه دادم:به نظرت انفاق درجه‌بندی نداره؟مثلاً انفاق به فامیل مقدم بر انفاق به همسایه و انفاق به همسایه مقدم بر انفاق به غریبه نیست؟ (۱) یه سکوت متفکرانه‌ای کرد و گفت: انفاق درجه‌بندی‌شده بیش‌تر باعقل جور در میاد.
پی‌نوشت:
۱) قال رسول‌الله (صلی‌الله علیه وآله وسلم): إِذَا کَانَ أَحَدُکُمْ فَقِیرًا فَلْیَبْدَأْ بِنَفْسِهِ فَإِنْ کَانَ فِیهَا فَضْلٌ فَعَلَى عِیَالِهِ فَإِنْ کَانَ فِیهَا فَضْلٌ فَعَلَى قَرَابَتِهِ أو عَلی ذِی رحِمِه فَأن کانَ فضلاً هَهاهُنا و هاهُنا: اگر یکی از شما فقیر بود، ابتدا بر خودش انفاق کند، اگر اضافه بر آن ماند بر خانواده‌اش انفاق کند، و اگر اضافه ماند به نزدیکان یا خویشاوندانش، و اگر(بازهم) اضافه آمد، به این‌وآن انفاق نماید؛ مستدرک الوسائل، جلد ۷، صفحه ۲۴۱.
ثبت دیدگاه