اسوه‌ی حسنه

هر بار که به شهرش برمی‌گشت؛ خانواده برخورد بدی داشتند؛ فکر می‌کردند به خاطر تغییراتش اُمل و متحجر شده است؛ هر بار به‌گونه‌ای با زبان یا عمل او را اذیت می‌کردند و از آمدن پشیمان می‌شد؛ اما هر بار با خود می‌گفت: پیامبر هم بیشترین اذیت را تحمل می‌کرد و به امید هدایت امت، صبر می‌کرد (۱)؛ اگر می‌خواهم از شیعیان ایشان باشم، باید در همه مراحل زندگی، ایشان را الگو کنم؛ (۲) پس من هم بااخلاق نیکو با خانواده برخورد می‌کنم؛ (۳) بعد از مدتی نه‌تنها رفتارها خوب شد بلکه کم‌کم تغییراتی هم در دین‌داری خانواده حاصل‌شده بود.

او رمز موفقیتش را صبر و اخلاق خوب می‌دانست.

پی‌نوشت:

۱) شعرا، آیه ۳: لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ: (ای رسول ما) تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان‌عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!
۲) احزاب، آیه ۲۱: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا: البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایی نیکوست، برای آن‌کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند.
۳) مکارم الاخلاق، جلد ۱، صفحه ۵۱: امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: پیامبر صلی‌الله علیه وآله وسلم بخشنده‌ترین، راست‌گوترین، خوش عهد و پیمان‌ترین و نرم خوترین مردم بود و رفتارش از همه بزرگوارانه‌تر بود. نظیر او را درگذشته و حال ندیدم.