سوال: دوستی دارم که می خواهد به دین اسلام بپیوندد. او با ۴ رکن اسلام موافق است اما در خصوص ماه رمضان از من سؤالی پرسید. (او فقط با یک کلیه زندگی می کند و پزشکان کشورش یعنی فرانسه، به او توصیه کرده اند که روزی ۱ لیتر آب بنوشد) آیا واجب است روزه بگیرد؟
پاسخ:
بر طبق فتوای مراجع تقلید و علمای اسلام، روزه گرفتن بر مریضی که روزه برای او ضرر قابل توجهى دارد واجب نیست.[۱]
قرآن در این باره می فرماید: “هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادى از روزهاى دیگر را (روزه بدارد)” [۲].
اما باید توجه داشت که مریضی که مرضش چند سال طول می کشد، بعد از آن که خوب شد، برای سالهای که روزه نگرفته باید یک مد طعام ( گندم یا جو و مانند اینها) که تقریبا ده سیر است به فقرا بدهد.[۳]
بله اگر انسان مرضى دارد که زیاد تشنه مىشود و نمىتواند تشنگى را تحمل کند یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست، و در صورتى که روزه گرفتن برای او امکان نداشته باشد، لازم نیست براى هر روز یک مد طعام بدهد، اما در صورتی که امکان دارد ولی همراه با سختی و مشقت است، دادن کفاره لازم است.[۴]
بعبارت دیگر؛ اگر انسان مرضى دارد که زیاد تشنه مىشود و نمىتواند تشنگى را تحمل کند، یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست[۵] ولى در صورت دوم [۶] باید براى هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد[۷]. و احتیاط واجب[۸] آن است که بیشتر از مقدارى که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنا بر احتیاط واجب باید روزههایى را که نگرفته قضا نماید.[۹]
پی نوشت ها:
[۱] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۹۶۶، مسأله ۱۷۴۳٫
[۲] بقره، ۱۸۴٫
[۳]توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، مسأله ۱۷۰۷٫
[۴] نجاه العباد (للإمام الخمینی)، ص: ۱۶۸٫
[۵] (بهجت:) ولى اگر تا رمضان بعد بتواند روزه بگیرد واجب است قضاى آن را بگیرد و در صورت عدم توانائى واجب است براى هر روز یک مد طعام از گندم و جو و مانند اینها صدقه دهد.
(سیستانى:) ولى در صورت دوّم باید براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، واجب نیست قضا نماید.
[۶] (گلپایگانى، صافى:) و بلکه در صورت اول هم بنا بر احتیاط لازم ..
[۷] (خوئى، تبریزى، زنجانى، فاضل:) باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد… .
[۸] (خوئى، گلپایگانى، تبریزى، زنجانى، فاضل، صافى:) احتیاط مستحب… .
[۹] (مکارم:) مسأله روزه بر کسانى که مبتلا به بیمارى استسقاء هستند، یعنى زیاد تشنه مىشوند و توانایى روزه گرفتن را ندارند و یا براى آنها بسیار مشکل است، واجب نیست ولى باید براى هر روز یک مد طعام که در مسأله قبل [ (۱۷۲۵)] به آن اشاره شد کفاره بدهند و بهتر است که بیش از مقدار ضرورت آب نیاشامند و اگر بعداً بتوانند قضا کنند احتیاط واجب قضا کردن است. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج۱، ص: ۹۵۷، مسأله ۱۷۲۷٫
ثبت دیدگاه