پسر مؤدّبی بود؛ به خاطر همین با اولین خواستگاری که رفت پسندیدنش؛ چند وقت بعد از عقدش توی مسجد دیدمش، بهش گفتم: زندگی متأهلی خوش میگذره آقا داماد؟
جواب داد: بله فقط یه کمی حیای زیاد و خجالت کشیدنهاش با اینکه میدونم به خاطر پاکی همسرمه ولی منو اذیت میکنه.
بهش گفتم: من همیشه از مؤدب بودنت جلوی دیگران تعریف کردم، ارزش تو به مؤدب بودنته، سعی کن ادبت رو با صبر و بردباری زینتش کنی (۱) تا این صفت اخلاقی رو بهصورت کامل داشته باشی.
پینوشت:
۱) قال امیرالمؤمنین (علیهالسلام): انّکَ مُقَوَّمٌ بِاَدَبِکَ فَزَیِّنهُ بالحِلمِ: بهراستی ارزش تو به ادبت بستگی دارد پس آن را با بردباری بیارای؛ غررالحکم، حدیث ۳۸۰۶.
ثبت دیدگاه