کودک از زمانیکه به دنیا می آید ، غریزه علم یابی نیز در وجودش شعله ور می شود و از همان موقع محبت را درک می کند و نیاز به محبت دارد ، همانگونه که هنگام تولد نیاز به پستان مادر دارد ، نیاز به نوازش نیز در وجودش بروز می کند.
فرزند انسان نتیجه آرزوهایی است که در درونش وجود دارد ، همه انسانها در دنیا آرزو دارند تا خداوند فرزندی برایش اعطا کند تا او در تمام مراحل زندگیش همانند مونس و نگهبان باشد ف اما متاسفانه برخی از انسانها پس از تولد نوزادشان دیگر به نیاز های معنوی او توجهی نمی کنند و فراموش می کنند که دوست داشتند خداوند فرزندی اعطا کند تا او را نوازش کنند ، با او خو گرفته و زندگی کنند.
این مهم را می توان در تمام ابعاد فرزندان خود فهمید ، مهمترین نکاتی که می توان از زندگی یک فرزند دانست ، تربیت صحیح است ، البته ناگفته نماند هیچ انسانی دوست ندارد تا فرزندش در آینده یک تبهکار باشد ، بلکه دوست دارد آینده ای روشن برای فرزندش ترسیم کند ، اینک باید بدانیم که زمانیکه در یک خانواده اسلامی سخن از تربیت صحیح فرزند به میان می آید ، تربیتی است که اسلام در او تجلی شود.
دین مبین اسلام و شریعت محمدی (ص) توجه ویژه ای به اصل تربیت فرزند دار ، از جمله این توجهات را می توان در لابه لای احادیث و روایات تربیتی اهل بیت دید ، از جمله این روایات ، حدیثی از پیامبر (ص) است که میفرمایند : ” اکرِمُوا أولادَکُم و أحسِنوا آدابَهُم یُغفَرلَکُم (۱) ؛ فرزند خود را گرامی بدارید و آنان را خوب تربیت کنید تا آمرزیده شوید ، یعنی اینکه اگر پدر و مادری دغدغه تربیت صحیح فرزندش را داشته باشد ، علاوه بر موفقیت در این راه پر فراز و نشیب ، پاداش خود را که همان آمرزیده شدن است خواهد گرفت.
اما اصل موضوعی که در اینجا مطرح می کنیم بر پایه روایتی مهم است که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است ، این امام بزرگوار می فرماید : إِذَا بَلَغَ الْغُلَامُ ثَلَاثَ سِنِینَ فَقُلْ لَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ ثُمَّ یتْرَک حَتَّی یبْلُغَ ثَلَاثَ سِنِینَ وَ سَبْعَهَ أَشْهُرٍ وَ عِشْرِینَ یوْماً ثُمَّ یقَالُ لَهُ قُلْ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ یتْرَک حَتَّی یتِمَّ لَهُ أَرْبَعُ سِنِینَ ثُمَّ یقَالُ لَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ قُلْ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ یتْرَک حَتَّی یتِمَّ لَهُ خَمْسُ سِنِینَ ثُمَّ یقَالُ لَهُ أَیهُمَا یمِینُک وَ أَیهُمَا شِمَالُک فَإِذَا عَرَفَ ذَلِک حُوِّلَ وَجْهُهُ إِلَی الْقِبْلَهِ وَ یقَالُ لَهُ اسْجُدْ ثُمَّ یتْرَک حَتَّی یتِمَّ لَهُ سِتُّ سِنِینَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سِتُّ سِنِینَ قِیلَ لَهُ صَلِّ وَ عُلِّمَ الرُّکوعَ وَ السُّجُودَ حَتَّی یتِمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِینَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِینَ قِیلَ لَهُ اغْسِلْ وَجْهَک وَ کفَّیک فَإِذَا غَسَلَهُمَا قِیلَ لَهُ صَلِّ ثُمَّ یتْرَک حَتَّی یتِمَّ لَهُ تِسْعُ سِنِینَ فَإِذَا تَمَّتْ لَهُ عُلِّمَ الْوُضُوءَ وَ ضُرِبَ عَلَیهِ وَ أُمِرَ بِالصَّلَاهِ وَ ضُرِبَ عَلَیهَا فَإِذَا تَعَلَّمَ الْوُضُوءَ وَ الصَّلَاهَ غَفَرَ اللَّهُ لِوَالِدَیهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ (۲) ؛ چون کودک سه ساله شود هفت بار به او بگو بخوان «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» بعد ، واگذارش تا به سن سه سال و هفت ماه و بیست روز رسد ، هفت بار باو بگویند : بگو «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»، و دیگر تا چهار سالگی او را واگذار، و چون چهار سالش تمام شد هفت بار بگوید: «صلی اللَّه علی محمد و آل محمد» و ولش کنید تا پنج سالگی باو گفته شود دست راست و چپ کدامست؟ وقتی فهمید، رو بقبله واداشته شود، و سجده کند، و باز واگذارش کنید تا ۶ سالگی چون شش ساله شد رکوع و سجود آموزد تا هفت ساله شود، در این سن دستور دهند تا دست و صورت را بشوید وضو بگیرد، بعد بنمازش وادارند، و چون نه ساله گردد، وضوء یادش دهند و اگر ترک کرد تنبیه گردد و به صلاه فرمانش دهند، و بر ترک آن تنبیهش کنند. و چون نماز و وضوء فرا گیرد، و والدینش آمرزیده شوند ان شاء اللَّه.
از این سخن امام بزرگوار به دست می آید که اگر کودکی را چنین تربیت کنیم ، اسلام در گوشت و تن او دمیده می شود و مهمترین وظیفه ای که خداوند متعال بر دوش والدین گذاشته که همان تربیت اسلامی فرزند است محقق می شود و بسیاری از اعمال که نیاز به امر و نهی برای فرزند دارد را فرا گرفته و در عوض اینکار والدین آمرزیده خواهند شد.
پی نوشت :
۱٫ میزان الحکمه، ج ۱، ص ۱۰۳٫
۲٫ مکارم الأخلاق، ص ۲۲۲٫
ثبت دیدگاه