امام باقر (علیه السلام):
یا جابِرُ! مَنْ دَخَلَ عَلَیهِ شَهرُ رَمضانَ وَ صامَ نَهارَهُ وَ قامَ وَرْداً مِنْ لَیلِهِ، وَ حَفِظَ لِسانَهُ وَ فَرجَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ کفَّ اذانَهُ، خَرَجَ مِن الذُّنُوبِ کیومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. قالَ قُلْتُ: ما احَسنَ هَذا مِنْ حَدیث، جُعِلتُ فِداک. قالَ: ما اشَدَّ هَذا مِنْ شَرْطٍ؛
هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و روزهایش را روزه بدارد و پاسی از شب را به نیایش برخیزد و زبانش را نگهدارد و چشم خود از حرام بربندد و آزار به کسی نرساند، مثل روز تولد از مادر از گناه پاکیزه می شود. گفتم: چه حدیث خوبی!حضرت فرمودند: چه شرایط دشواری!
منبع: من لا یحضره الفقیه، جلد ۲، صفحه ۹۸.
ثبت دیدگاه