برای جواب به این سؤال میتوان از زاویههای مختلفی نگاه کرد ولی یکی از زیباترین پاسخها، سخنان امام علیهالسلام در خطبه مکه است؛ هرکسی حاضر است در راه ما از خون خویش بگذرد و جانش را درراه شهادت و لقای الهی نثار کند، آماده حرکت با ما باشد. (۱)
کسی به قافله عاشورائیان میرسد که دل از دنیا بکند، هرچند در دنیا باشد؛ دل کندن از دنیا» صد شرط دارد و بهراحتی حاصل نمیشود؛ هر چه رشتههای تعلق بیشتر باشد، امکان رسیدن به کاروان کربلا کمتر میشود؛ نیاز نیست الآن دنبال شهادت باشی، اگر دل از دنیا کنده باشی؛ در مقام شهدا هستی و مولا هر زمان که صلاح ببیند تو را به کاروان میرساند؛ مگر حبیب بن مظاهر پیرمرد کهنسالی نبود که به کاروان رسید؟ حبیب سالها در مقام شهدا بود ولی صلاح او رسیدن به شهادت در سالهای پیری بود؛ امروز هم هستند محسن حججیها، که دل از دنیا بریده و به کاروان رسیدهاند؛ آخرین گفتگوی او با فرزندش را با دقت گوشدادهاید؟ علی باید از برخی چیزها بگذری تا به چیزهای بزرگتری برسی. کسی که دل به دنیا بسته و تمام هم و غم او دنیا شده ، آنقدر به دست و پای خود زنجیر وصل کرده است که دیگر نمیتواند پرواز کند؛ دنیازدگان کمکم، دنیاپرست میشوند؛ هرروز در آرزوی چیز جدیدی خیالپروری میکنند؛ اما رنگ امام علیهالسلام رنگ دیگری است؛ رنگ خضوع و خشوع، رنگ خداپرستی، رنگ ولایتمداری، رنگ آخرت خواهی، رنگ عبودیت و مجاهدت و در دنیازدگی خبری از این رنگها نیست؛ باید به رنگ مولا دربیایی تا تو را همراه خود ببرد.
پینوشت:
۱) لهوف، صفحه ۵۳؛ الا و من کان فینا باذلاً مهجته مرطناً علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا.
ثبت دیدگاه