وارد هیئت که شدیم؛ فضا کاملاً متفاوت بود. سربندهایی که از سقف پوشیده شده از چفیه آویزان شده بود و عکس‌های شهدا حال و هوای خاصی به فضا داده بود، روی لیوان‌های چایی جمله‌های مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسراییل نقش بسته بود؛ کمی جلوتر از روی پرچم امریکا و اسراییل عبور می‌کردیم و وارد حسینیه می‌شدیم؛ صدای سخنران شنیده می‌شد که آخرین سخنان امام حسین علیه‌السلام را به یزیدیان می‌خواند و بعد از ترجمه با اتفاقات روز تطبیق می‌داد؛ جوان‌ها طوری مسحور سخنرانی شده بودند که گمان می‌کردی از کلاس درسی بی‌نظیر استفاده می‌کنند و سخنان استاد را جرعه‌جرعه می‌نوشند؛ هیئت یعنی این، یعنی تربیت نسلی انقلابی در سایه سخنان ابی‌عبدالله علیه‌السلام.