پویا پسری آرام و مهربان بود و از ضایع شدن پیش دوستانش خیلی میترسید به همین خاطر همیشه فکر میکرد اگر درباره خانواده یا شغل پدرش دروغ بگه، ارزشش پیش دوستانش خیلی بالا میره و یا اگه تو جمعی اگر سنش رو کمتر از آن چیزی که هست بگه بیشتر موردتوجه قرار میگیره؛ اونا همیشه پویا رو عزیز خودشون می دونند، اما مشکل اینجا بود که نهتنها پویا بلکه اکثر ماها تعریف درستی از ارزش نداریم؛ به خودمون میگیم: گر خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو؛ اما در این مواقع همرنگ شدن با جماعت، مشکلی را حل نمیکنه؛ چون خودمون درباره کار، زندگی، سن و وضعیت زندگیاش همهچیز رو میدونیم و هرکسی را بتونیم گول بزنیم، خودمون رو که نمیتونیم گول بزنیم.
امیرالمؤمنین حضرت علی علیهالسلام میفرمایند: فرد راستگو با راستگویی خود، سه چیز را به دست میآورد: اعتماد، محبت و شکوه (۱)
بنابراین اگر خواستار ارزش واقعی در زندگی بودیم، باید باصداقت رفتار کنیم و از دروغ که منشأ هر پلیدی است، دوریکنیم.
امام عسکرى سلاماللهعلیه: جعلت الخبائث کلها فی بیت واحد و جعل مفتاحها الکذب (۲): همه پلیدیها را در خانهای نهادند و کلید آن، دروغ است.
پینوشت:
۱) تصنیف غررالحکم و درر الکلم، صفحه ۲۱۹، حدیث ۴۳۵۸.
۲) بحارالانوار (ط-بیروت)، جلد ۶۹، صفحه ۲۶۳.
ثبت دیدگاه