همه مکاتب بشری در تلاشند تا با برقراری یک نظام حقوقی عادلانه و به دور از اغتناق به ساماندهی مطلوب در زندگی اجتماعی و خانوادگی برسند، در این میان اسلام مکتبی بی عیب بوده و کامل ترین نوع زندگی را برای بشریت ترسیم نموده است، حقوقی را برای همه مشخص نموده که رعایت آن موجب رستگاری در زندگی دنیوی و اخروی خواهد شد.
شاید عمده ترین مشکلی که بنیان خانواده ها را تهدید می کند و گاهاً موجب فروپاشی آن می شود، عدم آگاهی از حقوق خود و دیگران هست، پر واضح است اگر همه به حقوق همدیگر آشنایی داشته باشند درصدد رعایت آن خواهند بود، اگر مرد و زن در زندگی زناشویی به حقوق و وظایف خود واقف باشند با رعایت آن نکات، زندگی به دور از کینه خواهند داشت.
باید بدانیم که اگر می خواهیم زندگی زناشویی موفقی داشته باشیم باید بنیان زندگی خود را بر اساس محبت، صفا، صمیمیت، به رسمیت شناختن هم و رعایت حقوق همدیگر پایه گذاری کنیم، اسلام به جهت اینکه زندگی زناشویی قوام پیدا کند حقوقی را برای طرفین در نظر گرفته است و در مقابل این حقوق وظایفی را برای آنان تعیین کرده است که ما در چند بخش به این حقوق تعیین شده خواهیم پرداخت.
۱- حقوق مردان نسبت به زنان
۱-۱- اطاعت
خانواده به عنوان اولین تشکل در جامعه نیازمند یکم سرپرست هست پر واضح است که هیچ اجتماعی بدون رهبر و مسئول واحد که تدبیر امور را به دست بگیرد ممکن نیست، در نظام خانواده که مرد و زن در کنار هم هستند واگذاری امور به هر دوی آنها به معنای عدم وجود مسئول است، پس بر اساس شرایط جسمی و روحی که در زن و مرد وجود دارد رهبری نظام خانواده بر عهده مرد هست.
در صدر اسلام پس از ازدواج امیرالمومنین علی (علیه السلام) با فاطمه (سلام الله علیها) ، على و فاطمه (علیهما السّلام) از رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) تقاضا کردند که آن حضرت کارها را بین آنها تقسیم نماید، پیامبر(ص) انجام کارهاى داخل خانه را به عهده فاطمه(س) نهاد و امور خارج از منزل را به عهده على(ع) علیه السّلام گذاشت.
امام باقر (علیه السّلام) مى گوید: فاطمه (علیها السّلام) مى گفت: هیچ کس جز خداوند نمى داند که من چقدر خوشحال شدم از اینکه رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) کارهاى بیرون از خانه را به عهده من قرار نداد و مرا از مراوده با مردان نجات داد.
علاوه بر مطلب فوق خداوند متعای در قرآن سرپرستی خانواده را بر عهده مردان نهاده است الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَی النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ(۲)؛ مردان سرپرست زنان هستند، به خاطر برتریهایی که خداوند برای بعضی نسبت به بعضی دیگر قرار داده است و به خاطر نفقه ایی که از اموالشان به زنان می پردازند.
روایات معتبری نیز دلالت بر این امر دارد که از جمله آنها، حدیث امام محمد باقر (علیه السلام) است که از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل می کند: زنی خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسید و گفت حق شوهر بر زن چیست؟ پیامبر فرمودند:
از مرد اطاعت کنید و عصیان نکنید…، بدون اجازه او روزه نگیرید…، بدون اذن شوهر از منزل خارج نشوید.(۳)
اگر در زندگی زناشویی و مشکلی پیش آمد، حل آن با نظر نهایی شوهر است. البته این وظیفه شوهر، نباید خارج از حسن معاشرت، شرع و قانون باشد و باعث سوء استفاده شوهر شود.
[divide color=”#”]
پی نوشت:
۱) عبدالله بن جعفر حمیری؛ قریب الاسناد، ص ۵۲٫
۲) سوره نساء، آیه ۳۴٫
۳) محمد بن حسن حر عاملی، از ابواب مقدمات نکاح، حدیث ۱، ص ۱۱۲٫
[box type=”note” bg=”#” color=”#” border=”#” radius=”5″]
جهت پیگیری همه ی نوشته های این بخش اینجا را کلیک کنید.
[/box]
ثبت دیدگاه