قال امیرالمؤمنین علی علیهالسلام: ذَهابُ الْبَصَرِ خَیْرٌ مِنَ عَمْىِ الْبَصیرَهِ. (۱)
کورچشمی به ز کوردلى.
کاروان امام حسین علیهالسلام درراه کوفه است افراد زیادی در طول مسیر با حضرت دیدار و چرایی حرکت او را جویا میشوند؛ در منزل عذیب الجهانات در نزدیکی کوفه چهار نفر به همراه طرماح عدی، به نامهای: مجمع، سعد، هلال بن نافع و عمر ابن خالد امام علیهالسلام را زیارت میکنند.
طرماح صحابی پیامبر صلیالله علیه وآله وسلم و از ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت بود؛ در این ملاقات امام علیهالسلام را از حرکت به سمت کوفه بر حذر میدارند و از بدعهدی کوفیان خبر میدهند؛ طرماح از امام علیهالسلام درخواست میکند تا مسیرش را به سمت قبیله او تغییر دهد تا بتوانند در آنجا جنگجویانی را برای جنگ احتمالی برای امام علیهالسلام فراهم آورد، اما امام علیهالسلام فرمودند: ان بینی و بین اهل الکوفه عهد: که همان من با اهل کوفه پیمانی دارم، آنها خود مرا دعوت کردهاند تا به سویشان روم، طرماح در ادامه که با تصمیم قاطع امام مواجه میشوند از امام علیهالسلام اذن میگیرند تا مقداری آذوقه که همراه دارند به همسر و فرزند خود برساند و بعد به کاروان امام علیهالسلام بپیوندد، میروند و هنگام بازگشت برای پیوستن به قافله امام علیهالسلام خبردار میشوند که سر امام علیهالسلام به نیزه رفته است و او جامانده است.
مقدم کردن دنیا و فرزند و عدمتشخیص اولویت اطاعت از امام علیهالسلام بر زن و فرزند باعث شد از قافله سعادت جا بماند. اگر ما نیز اهل تشخیص اولویت نباشیم و به عبارتی بصیرت نداشته باشیم از مسیر حق فاصله خواهیم گرفت. (۲)
پینوشت:
۱) شرح غررالحکم، جلد ۴، صفحه ۳۲.
۲) خطبههای عاشورایی، چاپ معاونت فرهنگی اوقاف و امور خیریه، نامه امام به اهل کوفه.
ثبت دیدگاه