حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

جمعه, ۲۳ شهریور , ۱۴۰۳ Friday, 13 September , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 3752 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد اعضا : 1 تعداد دیدگاهها : 104×
24 فروردین 1399 - 1:49
شناسه : 30254
بازدید 71
1

سوال: شخصی در ماه رمضان روزه دار بوده و در بعد ظهر می خوابد و بعد بیدار می شود، اما در حالت صد درصد هوشیاری به سر نمی برد، احساس می کند که نزدیک است که جنب شود، با خود می گوید که سعی کند به عاملی که باعث جنب می شود فکر کند و […]

ارسال توسط :
پ
پ

سوال: شخصی در ماه رمضان روزه دار بوده و در بعد ظهر می خوابد و بعد بیدار می شود، اما در حالت صد درصد هوشیاری به سر نمی برد، احساس می کند که نزدیک است که جنب شود، با خود می گوید که سعی کند به عاملی که باعث جنب می شود فکر کند و بعد بخوابد تا در صورت بیرون آمدن منی اشکالی به روزه او وارد نشود، اما پس از چند ثانیه که در تخیل بوده و خواب هم نبوده منی از او خارج می شود،در حالی که وی سابقه هیچ گونی شهوت رانی را هم نداشته و هرگز به سمت استمنا نرفته، حکم روزه وی چگونه است؟ آیا وی مرتکب حرامی شده است؟

پاسخ:

مبطلات روزه عبارت اند از: ۱٫ خوردن و آشامیدن، ۲٫ جماع، ۳٫ استمناء، (انسان با خود کارى کند که منى از او بیرون آید)، ۴٫ دروغ بستن به خدا و پیغمبر (ص) و جانشینان پیغمبر (ع)، ۵٫ رساندن غبار غلیظ به حلق، ۶٫ فرو بردن تمام سر در آب، ۷٫ باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح، ۸٫ اماله کردن با چیزهاى روان، ۹٫ قى کردن.[۱] همه اینها و از جمله استمنا و جنابت در صورتی روزه را باطل می کند که از روی عمد و با اختیار صورت گیرد، اما اگر انسان خوابی ببیند و در اثر آن قوه جنسی او تحریک شود، ولی بعد از بیداری بی اختیار منی از او خارج شود، این جنابت اختیاری نبوده و موجب بطلان روزه او نخواهد شد،[۲] و مرتکب عمل حرامی نشده است، ولی اگر[۳] کاری کند که بی اختیار منی از او بیرون آید، روزه اش باطل می شود[۴]،[۵] همچنین اگر روزه دار در حال بیرون آمدن منى از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن آن جلوگیرى کند.[۶]

 

پی نوشت ها:
[۱] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۸۹۱ ، م ۱۵۷۲٫
[۲]توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۸۹۷ ، م ۱۵۸۹٫
[۳] (بهجت): ولی اگر عمداً.
[۴] ( بهجت): در صورتی که بداند یا اطمینان داشته باشد که به سبب آن کار منی بی اختیار خارج خواهد شد.
[۵]توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۸۹۷ ، م ۱۵۸۹٫
[۶] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۸۹۷ ، م ۱۵۹۱٫

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.