اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام را بنگر که خوشحال و مشتاق در کنار امامشان هستند، انگارنه‌انگار که صبح قطعه‌قطعه می‌شوند! پس با امام بودن این‌چنین است؟! این اصحاب آرام و قرار از انسان می‌گیرند و به طمع می‌اندازند که همراه امام باشی؛ این هم اصحاب حسین علیه‌السلام از بس حسینی شده‌اند کار حسینی کرده‌اند یعنی این‌ها هم تمام زمان‌ها را کفایت می‌کنند؛ خود را به امام سپردن چنین است.
امام حسین علیه‌السلام چه عاشقانه با اصحابش می‌گوید: اصحابی بهتر از اصحاب خود نمی‌شناسم؛ (۱) پس امام این‌طور می‌شود؟! عاشورا با این کارهایش چه زیبا تو را به سمت امامت می‌کشاند؛ اماما! یا ابن الحسن! به‌مانند زهیر بن قین کمکمان کن تا از یاری‌ات غفلت نکنیم.
پی‌نوشت:
۱) منتهی الآمال، فصل ۲، وقایع شب عاشورا.
