وقتی نام سال ۱۳۹۷ را از صدا و سیما شنیدم که به نام «حمایت از کالای ایرانی» نام گذاری شده در ابتدا بسیار خوشحال شدم که ما هم به این بلوغ رسیدهایم که میتوانیم مانند کشورهای دیگر از تولیدات خود استفاده کنیم و از دست رنج برادران خود استفاده کنیم و همهی خریدهای ما ثمرهاش در رشد اقتصاد خودمان نمود پیدا میکند و اینگونه نیست که مانند برخی از کشورهای خلیج فارس تنها با تکیه بر نفت به زندگی خود بپردازیم و اینکه میتوانیم تمام سرمایهی خود که ارزش بسیار دارد را پالایش و فراوری کنیم و محصول خام دیگر نفروشیم؛ ولی بعد از چند روز فکر کردن در رابطه با این موضوع به این نتیجه رسیدم که نکند مسئولین میخواهند مردم ایران نیز مانند سایر کشورها مصرف گرا شوند. چرا که این شعار مصرف گرایی را به ذهن متبادر میکند و با اصل نظام ما تنافی دارد که همان مقابله با سبک زندگی غربی است، میبینیم در رسانهها چقدر تبلیغات کالاها زیاد شده و با چه ترفندهایی افراد را تشویق به خرید میکنند که این عمل با اصول اسلام تنافی دارد که باید صرفه جویی کنیم و اسراف نکنیم.
برای پاسخ دادن به این ذهنیت از دو طریق میتوانیم پاسخ دهیم:
۱) اگر بر فرض که این تصور درست باشد و مسئولین با این هدف نام امسال را گذاشته باشند، باز مشکلی پیش نمیآید چرا که هرچقدر هم ما خرید کنیم پول آن به جیب یک ایرانی میرود و کشور از وابستگی خارج میشود و ارز از کشور خارج نمیشود و مسئولین مجبور نیستند بودجهی خود را صرف اقلام جزئی کنند و تلاش میکنند بودجه را در زمینههای مهمتر خرج کنند و به دنبال رقابت با ابر قدرتها میروند؛ از طرفی مشخص و واضح است که مسئولین چنین هدفی را ندارند و مردم هم اینگونه نیستند که اگر کالایی داشته باشند باز به بازار بروند و از آن کالا خریداری کنند.
۲) مصرف گرایی به معنی این است که ما سرمایههای خود را بهصورت خام بفروشیم و به تولیدات داخلی اهمیت ندهیم یا تلاش برای ساخت کالای داخلی نکنیم و به سبک برخی از کشورهای عربی زندگی کنیم، به عبارت واضحتر که مقام معظم رهبری فرمودند: مانند بچه پولدارها زندگی کنیم؛ البته مصرف گرایی شامل زندگی غربی هم میشود که فرد مانند بردهها صبح از خواب بیدار میشود طبق یک قانون خاص وارد محل کار میشود و بعد ساعتی خاص از اداره خارج میشود و بعد از آن زمانش متعلق به خودش است و بدون هیچ مسئولیتی درآمد حاصله از کارش را در هر زمینهای که میخواهد خرج میکند که معمولاً در زمینههای حیوانی است.
باز در این مورد دوم نیز شعار امسال صادق نیست چرا که تمام تلاش مسئولین بر این باور است که ما بتوانیم از تمام امکانات خود در بهترین زمینهها استفاده کنیم و مردم بتوانند زندگی با رفاهی داشته باشند و تمام سرمایهی ملی خرج مصارف داخلی شود و مانند امروز نباشد که ما برای مثال نفت خام میفروشیم و با پول حاصله از آن مشتقات همان نفت را از خارجیها باقیمت بسیار بالاتر میخریم؛ در کل نام سال برای این است که من بدانم هر وقت نیازی داشتم از کالای تولید شده در وطن خود خریداری کنم و مسئولین هم باید با کمک بخش خصوصی بهترین کالا را به دست من برسانند و سرمایهای که متعلق به همهی نسلها میباشد را بهراحتی برای خوش گذرانی عدهای به باد فنا ندهند.
ثبت دیدگاه