جلسه قرائت و تفسیر روزانه یک صفحه از کلام الله مجید در قالب طرح نور در مسجد جامع روستای آهق صفحه ۱۲۶ قرآن کریم ، جزء هفتم ، آیات ۱۱۳-۱۰۹ سوره مبارکه مائده.
طبق روال هر روزه و پس از قرائت یک صفحه از قرآن کریم نکات مهم همان صفحه توسط حجت الاسلام مظلومی مراغه ای بیان شد که اختصاراً در ذیل اشاره می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم
آیاتی که در صفحه ۱۲۶ کلام الله مجید قرائت شد، در اولین آیه این صفحه (۱۰۹)، در مور پرسش خدواند تبارک و تعالی از پیامبران هست، در بیان تاویل این آیه امام باقر (علیه السلام) فرمود: پرسش خدا از پیغمبران در مورد اوصیا و جانشینان پیامبران هست که پیامبران و رسولان اهلی در پاسخ خداوند می فرمایند که (لا علم لنا) ما در مورد آینده و کارهایی که بر اوصیای ما انجام خواهد شد خبر نداریم، این آیه مشخص می کند که علم حقیقی مختص ذات الهی هست و این علم را اگر بخواهد به پیامبران هم می دهد، ما داریم بسیار جاهایی که آمدند و از پیامبر سوال کردند و تا زمانیکه پاسخ از سوی خدا ارائه نشد پاسخ ندادند یا به طور مثال در قرآن جاهای مختلفی هست که خدا به پیامبر می فرماید که اگر در مورد فلان چیز از تو پرسیدند پاسخش اینه، یعنی علم واقعی از آن خداوند تبارک و تعالی هست.
نکاتی که در این آیه بیان شد قابل تامل و تدبر هست، اولیش اینکه در قیامت از انبیا هم سوال می شود (ماذا اجبتم)، نکته بعدی هم اینکه علم پیامبران در مقابل علم خداوند چیزی نیست چرا چون پیمبران در پاسخ خدا فرمودند (لا علم لنا).
آیه بعدی که قرائت شد آیه ۱۱۰ بود، این بلند ترین آیه این صفحه هست که تقریبا نیمی از صفحه رو به خود اختصاص داده است، از این آیه تا آخر سوره مائده بحث درباره حضرت عیسی (علیه السلام) هست که در همین آیه الطافی که نسبت به حضرت عیسی (علیه السلام) و مادرش مریم (علیه السلام) از سوی خداوند شده بیان می شود.
آغاز آیه رو خدا با (اذکر نعمتی علیک) آغاز می کند، ای عیسی نعمتهای الهی را به یادت بیار، ذکر کن برای خودت نعمات الهی را، ما در همین قرآن و آیاتی که تا اینجا خواندیم خدا خیلی گفته که نعمتها رو به یادت بیار، مشخص هست که یادآوری نعمتهای الهی شکر گذاری میاره، یعنی هر جا ما نعمتها رو یادآوری می کنیم به خودمون، به خاطر همین نعمتها شکرگذاری می کنیم، در سراسر آیه نعمتهایی که بیان شده درباره حضرت عیسی (علیه السلام) است و هیچ یک از نعمتها مربوط به مادرش مریم (علیه السلام) نیست، احتمال دارد چون نعمت فرزند مختص به مادر است لذا در آیه علاوه بر اینکه خداوند می فرماید نعمتها را برای خودت و مادرت یادآوری کن.
علاوه بر این در همین آیه به کتاب هم اشاره شده است و دو کتاب تورات و انجیل را برای اهمیت است که بیان شده و کتب دیگری نیز هست، در همین آیه به دمین روح توسط عیسی (علیه السلام) به پرنده ای نیز اشاره شدهکه از الطاف الهی برای حضرت عیسی (علیه السلام) هست، از حضرت امیر (علیه السلام) پرسیدند آن حیوانی که بدون قرار دادن در رحم یا همون تخم پیدا شد چیست؟ حضرت فرمودند: پرنده ای که عیسی (علیه السلام) با دمیدن در مجسمه به وجود آورد، یا تنها جایی که در کل خلقت نور دید دریایی بود که به خاطر شکافتن دریا توسط حضرت موسی (علیه السلام) اتفاق افتاد.
آیه بعدی که قرائت کردیم در همین صفحه، آیه ۱۱۱ سوره مبارکه مائده بود، در این آیه به حواریون اشاره شده است، حضرت امام رضا (علیه السلام) می فرماید حواریون ۱۲ نفر از یاران حضرت عیسی (علیه السلام) بودند و به سبب ایکه از درون پاک بودند و جامعه را از گناه و معصیت با تذکر لسانی و موعظه پاک می کردند این لقب را به آنها داده اند.
دو آیه بعدی و پایانی صفحه آیات ۱۱۲ و ۱۱۳ سوره مبارکه مائده می باشد، در این دو آیه از مائده آسمانی یاد شده است، هدف از نام گذاری سوره هم همین درخواست مائده آسمانی هست، خود مائده در دوو جا کاربرد داره، یکیش به معنای غذا هست، و معنای دیگرش هم سفره ای هست که در آن غذا باشد.
در همین آیات شیوه غلط و بد سوال حواریون مطرح شده است، یک اینکه آنها بجای اینکه بگویند “یا رسول الله” گفتند “یا عیسی”، زود پسر خاله شدند، بعدیش هم بجای اینکه بگویند “آیا خدا لطف می کند” گفتند “آیا خدا می تواند؟” و در مورد پروردگار بجای اینکه بگویند “پروردگار ما” گفتند پروردگارت که پاسخ اتقوالله را شنیدند یعنی تقوا پیشه کنید، در رابطه با پاسخ الهی به آنها و اینکه آیا مائده برای آنها فرستاده شد یا خیر انشالله در جلسه بعدی و با قرائت آیت بعدی بحث خواهیم داد.
صلوات
ثبت دیدگاه