دشمنان امامت، دنیا را مانند قفسی قفلزده، قلعهای برای گیر انداختن و چون نشانهای برای به نشان نشاندن تیرهای آلوده خود قرار دادهاند؛ پس چنان نابودشان کن که اثری از وجودشان بر جا نماند؛ اثری که جهان هر چه مینالد از بوی خبیث وجود آنهاست؛ هر جا که رفتهاند اسمی از خود بر درودیوار شهر نوشتهاند و قرنهاست که او را به غربتکده تبدیل کردهاند.
پروردگارا! شهرهایت را از وجود آنها پاککن، قلبهای بندگانت را از کینهشان شفا بده و از ابر عزت، بر سر دوستانت سایه بینداز؛ سالهای بهاری را از یاد بردند؛ مسیر بازگشت را مسدود کردند؛ باران را از دیارها راندند و کوچهها را از نشانههای خود پُر کردند؛ طهارت را دشمنی دیدند و با نجاست همآغوش شدند؛ از جام او نوشیدند و با سازش رقصیدند؛ گمان کردند با رقص در آتش به آرامش میرسند و با دادوفریادشان دل از غصهها خالی میکنند.
ثبت دیدگاه