طبق فتوای چند تن از مراجع عظام تقلید:

۱- آیات عظام امام خمینی ، امام خامنه ای:

در صورتی که منی بیرون نیاید، روزه اش باطل نمی شود.

۲- آیات عظام نوری ، سبحانی و مکارم شیرازی :

در صورتی هم که منی از او بیرون نیاید روزه اش باطل است.

۳- آیت الله شبیری زنجانی:

اگر قصد کند آن کار را، روزه اش باطل می شود، هر چند از تصمیمش برگردد، و کاری نکند و اگر بی توجه کاری را انجام دهد که موجب خارج شدن منی می شود، روزه اش صحیح است، هر چند منی خارج شود و اگر توجه نداشته باشد که روزه را باطل می کند و چنین تصمیمی بگیرد، پس اگر عمدا منی از خود خارج کند روزه اش باطل می شود و الا روزه اش صحیح است.

۴- آیت الله صافی گلپایگانی:

اگر می داند با خروج منی عمدا روزه اش باطل است، چنانچه به قصد بیرون آمدن منی کاری بکند روزه اش باطل می شودو باید قضای آن روز را به جا آورد، اگر چه منی از او بیرون نیاید و اگر منی بیرون آید، علاوه بر قضا کفاره نیز بر او لازم می شود و در هر دو صورت در ماه رمضان باید در بقیه روز از آنچه روزه را باطل می کند خودداری نماید.

۵- آیت الله حسینی سیستانی:

کسی که عمدا به قصد بیرون آمدن منی بازی و شوخی کند و منی از او بیرون نیاید اگر دو مرتبه نیت روزه نکند روزه او باطل است، و اگر نیت روزه کند باید بنابر احتیاط لازم روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.

۶- آیت الله وحید خراسانی:

اگر می داند با خروج منی عمدا روزه اش باطل است ، اگر به قصد بیروه آمدن منی کاری بکند روزه اش باطل می شود و باید قضا نماید و بنابر احتیاط واجب باید بقیه روز را امساک کند.

پی نوشت :

۱٫ رساله ۱۶ مرجع ؛ مساله ۱۵۹۴.

[/box]