گاهی کلامی از بزرگی بهقدری به انسان آرامش میدهد که شاید اهل نسل آخرالزمانی بودن و مهلکهها و پرتگاهها و فتنههای آخِرالزمانی را از یاد ببرید و انگیزهی خلیفه الهی و انسان کامل شدن را در او دوچندان نماید و چه کلامی بالاتر از کلام رسول خوبیها که با شگفتی تمام به وصیاش فرمود: یَا عَلِیُّ أَعْجَبُ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّهُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَیَاض (۱): ای علی، بدان که شگفتآورترین مردم در ایمان و بزرگترین آنها در یقین، مردمی هستند که در آخِرالزمان باآنکه پیامبر خود را ندیده و از امام خود در پردهاند به نوشته که خطی سیاه بر صفحهای سپید است، ایمان میآورند.
و در تلاطم رنگارنگ انسانها و بلاد در موعد آخِرالزمان؛ دلم, آرام به این گفتار است.
پینوشت:
۱. من لایحضر الفقیه، جلد ۴، صفحه ۳۶۶، کمالالدین و تمام النعمه، جلد ۱، صفحه ۲۸۸
ثبت دیدگاه