بهترین بنده خدا کسی هست که در مقابل خدا گناه و معصیت انجام ندهد و شرمسار شود، گاهی ما هنگامی که می خواهیم مرتکب گناهی شویم فکر می کنیم که اگر در خلوت گناه کنیم کسی ما را نمی بیند، ولی غافل از آن هستیم که خدا حاضر است و می بیند، ما گردن کشی می کنیم و خدا را کوچک می شماریم.
اگر معتقدیم خدا حاضر و ناظر نیست، این کفر هست و اگر حاضر میدانیم و گناه می کنیم این معصیت و عمل زشتی هست، امام صادق (علیه السلام) به اسحاق بن عمار فرمود: اى اسحاق! چنان از خدا بترس که گویا او را مى‌بینى و اگر تو او را نبینى، او تو را مى‌بیند و اگر معتقد باشى که تو را نمى‌بیند کافرشده‌اى، و اگر بدانى تو را مى‌بیند ولى تو دور از چشم مردم و در پنهان نافرمانى او برایش آشکار نمایى او را پست‌ترین بینندگان خود دانسته‌اى(۱).
وقتی کودکی در مقابل چشممان قرار دارد از انجام گناه در مقابلش شرمساریم ولی از محضر خدا خجالت نمی کشیم، امام کاظم (علیه السلام) می فرمایند: در پنهان های خود از خدا شرم کنید، همچنان که در آشکارِ خود از مردم خجالت می کشید(۲) و چه زیبا گفت جامی:
در مقامی که کنی قصد گناه
گر کند کودکی از دور نگاه
شرمت اید ز گنه در گذری
پرده عصمت خود را ندری
شرم بادت که خداوند جهان
که بود ناظر پیدا و پنهان
نگهش بر تو بود بی گه و گاه
تو کنی در نظرش قصد گناه
پی نوشت:
۱. یَا إِسْحَاقُ خَفِ اَللَّهَ کَأَنَّکَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَرَهُ فَإِنَّهُ یَرَاکَ وَ إِنْ کُنْتَ تَرَى أَنَّهُ لاَ یَرَاکَ فَقَدْ کَفَرْتَ وَ إِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ یَرَاکَ ثُمَّ اِسْتَتَرْتَ عَنِ اَلْمَخْلُوقِینَ بِالْمَعَاصِی وَ بَرَزْتَ لَهُ بِهَا فَقَدْ جَعَلْتَهُ فِی حَدِّ أَهْوَنِ اَلنَّاظِرِینَ إِلَیْکَ؛ مشکاه الأنوار فی غرر الأخبار: جلد ۱، صفحه ۱۱۷.
۲. إِستَحیَوُا مِنَ اللهِ فی سَرائِر کُم، کَما تَستَحیُونَ مِنَ النّاسِ فی عَلانیَتِکُم؛ تحف العقول، صفحه ۳۹۴.